ولادت نبی اکرم (ص) مبارک

ولادت با سعادت منجی عالم بشریت، پیامبر ختمی مرتبت، حضرت محمد(ص) بر همگان مــــــبـــــــارک بــــــاد

«شــــــبنــــــم عــــشـــــــــــق»

ستارهای بدرخشید و ماه مجلس شد *** دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت وخط ننوشت *** به غمزه مسله آموز صد مدرس شد

به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا *** فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

به صدر مصطبهام مینشانداکنون دوست *** گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

خیال آب خضر بست و جام اسکندر *** به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

طربسرای محبت کنون شود معمور *** که طاق ابروی یار منش مهندس شد

لب از ترشح می پاک کن برای خدا *** که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود *** که علم بیخبر افتاد و عقل بیحس شد

چو زر عزیز وجود است نظم من آری *** قبول دولتیان کیمیای این مس شد

ز راه میکده یاران عنان بگردانید  *** چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

شاعر: حافظ

دلتنگ

سر خود را مزن اینگونه به سنگ

دل ِ دیوانه تنها دل ِ تنگ

منشین در پس این بهت گران

مدران جامه جان را مدران

مکن اى خسته در این بغض ، درنگ

دل ِ دیوانه تنها دل ِ تنگ

پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکى ست

قیل و قال زغــن و بانگ شباهـنگ یکى ست

دیدى آنرا که تو خواندى به جهان یارترین

چه دل آزارترین شد چه دل آزارترین ؟

نه همین سردى و بیگانگى از حد گذارند ؟

نه همین در غمت اینگونه نشاند ؟

با تو چون دشمن دارد سر جنگ

دل ِ دیوانه تنها دل ِ تنگ

ناله از درد مکن

آتشى را که در آن زیسته اى سرد مکن

با غمش باز بمان

سرخ رو باش از این عشق و سرافراز بمان

راه عشق است که همواره شود از خون رنگ

دل ِ دیوانه تنها دل ِ تنگ

 شاعر : فریدون مشیری

خواننده : محمد اصفهانی (آلبوم : فاصله)

تو را من چشم در راهم

تو را من چشم در راهم شباهنگام

که می گیرند در شاخ تلاجن * سایه ها رنگ سیاهی

وزان دلخستگانت راست اندهی فراهم

تو را من چشم در راهم.

شباهنگام ، در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام

گرم یادآوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم

تو را من چشم در راهم

زمستان۱۳۳۶

شاعر : نیما یوشیج

همیشه

در این زمانه ی بی هیاهوی لال پرست

خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه ی خود را

برای این همه ناباور خیال پرست؟

به شب نشینی خرچنگ های مردابی

چگونه رقص کند ماهی زلال پرست

رسیده ها چه غریب و نچیده می افتند

به پای هرز علف های باغ کال پرست

رسیده ام به کمالی که جز انا الحق نیست

کمال دار برای من کمال پرست

هنوز زنده ام و زنده بودنم خاریست

به چشم تنگی نامردم زوال پرست!

شاعر : محمد علی بهمنی

دکلمه پرویز پرستوئی (آلبوم : "عشق است" زنده یاد ناصر عبدالهی)

مثل هیچکس

همه دنیا بخواد و تو بگی نه ،نخواد و تو بگی آره ، تمومه

همین که اول و آخر تو هستی ، به محتاج تو ، محتاجی حرومه

پریشون چه چیزا که نبودم ، دیگه میخوام پریشون تو باشم

تویی که زندگیمو آبرومو ، باید هر لحظه مدیون تو باشم

 فقط تو می تونی کاری کنی که، دلم از این همه حسرت جدا شه

به تنهاییت قسم تنهای تنهام ، اگه دستم تو دست تو نباشه

همه دنیا بخواد و تو بگی نه ، نخواد و تو بگی آره ، تمومه

همین که اول و آخر تو هستی ، به محتاج تو ، محتاجی حرومه

تو همیشه هستی اما ، این منم که از تو دورم

من که بی خورشید چشمات ، مثل ماه ِ سوت و کورم

 نمیخوام وقتی تو هستی ، آدم ِ آدمکا شم

چرا عادتم تو باشی ، میخوام عاشق تو باشم

 تازه فهمیدم به جز تو ، حرف ِ هیچ کی خوندنی نیست

آدما میان و میرن ، هیچ کی جزتو موندنی نیست

 منو از خودم رها کن ، تا دوباره جون بگیرم

از هوس این عقل خسته ، من میخوام جنون بگیرم

همه دنیا بخواد و تو بگی نه ، نخواد و تو بگی آره ، تمومه

همین که اول و آخر تو هستی ، به محتاج تو ، محتاجی حرومه

شاعر : افشین یدالهی

خواننده : احسان خواجه امیری

مثل گل

پدرا پدر بزرگا . مادرا مادربزرگا ، مثلِ گل مثلِ بهارین

دلامون نازک و نرمه ، چشامون چشمه شرمه ، اشکامونو درنیارین

 

کاشکی می شد برای بزرگترامون قصرای طلا می ساختیم

مثِ آب چشمه ها آیینه هاشو صاف و پر جلا می ساختیم

ابر فتنه وقتی سنگ غم می بارید ، سینه مونو سپر بلا می ساختیم

 

چشامون دروغ نمیگن واسه ما چراغ راهین

گرچه پشتتون خمیدس واسه ما پشت و پناهین

ماها مثل شب و روزیم شما مثل مهر و ماهین

 

کاشکی می شد با شما تو شهر عاشقا بمونیم

مثل اون قدیم ندیما قصه وفا بخونیم

رمز روزا رو بفهمیم .قدر شبها رو بدونیم

شاعر : علی معلم

خواننده : محمد اصفهانی (آلبوم : نون و دلقک)

تکرار

رنگ سال گذشته را دارد همه لحظه های امسالم

365 حسرت را همچنان می کشم به دنبالم

قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمی گنجم

دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم

یک نفر از غبار می آید مژده تازه تو تکراریست

یک نفر از غبار آمد و زد زخمهای همیشه بر بالم

باز در جمع تازه اضداد حال و روزی نگفتنی دارم

هم نمی دانم از چه می خندم هم نمی دانم از چه می نالم

راستی در هوای شرجی هم دیدن دوستان تماشاییست

به غریبی قسم نمیدانم چه بگویم جز اینکه خوشحالم

دوستانی عمیق آمدند چهره هایی که غرقشان شده ام

میوه های رسیده ای که هنوز من به باغ کمالشان کالم

چندیست شعرهایم را جز برای خودم نمی خوانم

شاید از بس صدایشان زده ام دوست دارند دوستان لالم ....

شاعر : محمد علی بهمنی

دکلمه : پرویز پرستوئی (آلبوم "عشق است" زنده یاد ناصر عبدالهی)

تکیه گاه

آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را ،

و دریایى غرق نمی کند "موسى" را ؛

مادری ،کودک دلبندش را به دست موجهاى خروشان "نیل" می سپارد ،

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش ؛

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند ،

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد !

مکر زلیخا زندانیش می کند ،

اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند...

از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی؟!

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند ،

و خدا نخواهد ؛

نمی توانند ...

او که یگانه تکیه گاه من و توست !

پس ؛

به "تدبیرش" اعتماد کن ،

به "حکمتش" دل بسپار ،

به او "توکل" کن ؛

و به سمت او "قدمی بردار" ،

تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی...

به نقل از : http://absar.blogfa.com

امیدوار

خواندن این داستان رو به دوستان جانم توصیه میکنم

فاصله دختر تا پیر مرد یک نفر بود ؛ روی نیمکتی چوبی ؛ روبه روی یک آب نمای سنگی .پیرمرد از دختر پرسید :- غمگینی؟

 

- نه .

- مطمئنی ؟

- نه .

- چرا گریه می کنی ؟

- دوستام منو دوست ندارن .

- چرا ؟

- جون قشنگ نیستم .

- قبلا اینو به تو گفتن ؟

- نه .

- ولی تو قشنگ ترین دختری هستی که من تا حالا دیدم .

- راست می گی ؟

- از ته قلبم آره

دخترک بلند شد پیرمرد را بوسید و به طرف دوستاش دوید ؛ شاد شاد.

چند دقیقه بعد پیر مرد اشک هاش را پاک کرد ؛ کیفش را باز کرد ؛ عصای سفیدش را 

بیرون آورد و رفت !!!

به نقل از : http://absar.blogfa.com

بگذارید باشم ...

دلم جراتش قطره ای بیش نیست

تو ای عشق او را به دریا ببر

××××××× 

بگذارید اگر هم نه بهاری، باشم

شاعر سوخته گلهای سحاری باشم

می توانم که خودم را بسرایم

 هرچند، نتوانم که همانند قناری باشم

معنی پیر شدن ماندن مردابی نیست

 پیرم، اما بگذارید که جاری باشم

کاری از پیش نبردم همه عمر

ولی شاید این لحظه ی نایافته، کاری باشم

همچنان طاقت فرسوده شدن با من نیست

نپسندیدی، که در لحظه شماری باشم

همه درد من اینست که می پندارم

دیگر ای دوست من، دوست نداری باشم.   

شاعر : محمد علی بهمنی

دکلمه : پرویز پرستوئی (آلبوم "عشق است" زنده یاد ناصر عبدالهی)