آواز عاشقانه

آواز عاشقانه ی مادر در گلو شکست
حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ، دل نداد
ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

«بادا» مباد گشت و «مبادا»‌به باد رفت
«آیا» ز یاد رفت و «چرا» در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا...در گلو شکست

 

شاعر: قیصر امین پور

افتخار آورده ام

دخترِ "بهـــجت" برایت افتخــار آورده ام
یک بغل از شعرهای شهـریار آورده ام

راه زنجان تا مراغه یک دو روزی بسته بود
نیمه شب حـــیدر بابا را با قطار آورده ام

ترک تبریزی ، منِ فارسی زبان هستم غریب
نامـه ای از حافظِ عــــالی تبار آورده ام

کوله بارم پرتر از دیوان شعر خواجه است
از اهــالی نامـه های بی شمار آورده ام

چــار محال و بختیاری را نهادم پشت سر
یک دو جفت از گیوه های بختیار آورده ام

باغهای ساوه را در این سفر کـردم گـذر
سیب سرخ و سنجد و قدری انار آورده ام

شهر طهران را نهادم زیر پا از بی کسی
لالـه ای از لالـه های لالـه زار آورده ام

خستگی را با نگاه عاشقت از مــن بگیر 
هدیه های دیگری در کـوله بار آورده ام

اشک شوق از گوشه ی چشمم تراوش می کند
بیت آخـــر را عسل بی اخـتیار آورده ام

 

شاعر: علی قیصری

عطر یاس

یه روز یه باغبونی ، یه مرد آسمونی
نهالی کاشت میون باغچه مهربونی
می ‌گفت سفر که رفتم یه روز و روزگاری
این بوته یاس من می مونه یادگاری

هر روز غروب عطر یاس تو کوچه‌ها می‌پیچید
میون کوچه باغا ، بوی خدا می ‌پیچید
هر روز غروب عطر یاس تو کوچه‌ها می‌پیچید
میون کوچه باغا ، بوی خدا می ‌پیچید

اونایی که نداشتن از خوبیا نشونه
دیدن که خوبی یاس ، باعث زشتیشونه
عابرای بی‌احساس پا گذاشتن روی یاس
ساقه‌هاشو شکستن آدمای ناسپاس

یاس جوون برگمون ، تکیه زدش به دیوار
خواست بزنه جوونه ، اما سر اومد بهار
یه باغبون دیگه شبونه یاس رو برداشت
پنهون ز نامحرما تو باغ دیگه‌ای کاشت

هزار ساله کوچه‌ها پر میشه از عطر یاس
اما مکان اون گل مونده هنوز ناشناس
هزار ساله کوچه‌ها پر میشه از عطر یاس
اما مکان اون گل مونده هنوز ناشناس

شاعر : سیدفرید احمدی

خواننده: شادمهر عقیلی

نوایی نوایی

غمش در نهان‌خانهٔ دل نشیند

به نازی که لیلی به محمل نشیند

***

به دنبال محمل چنان زار گریم

که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

***

خلد گر به پا خاری، آسان برآرم

چه سازم به خاری که در دل نشیند؟

***

پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم

غباری به دامان محمل نشیند

***

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست مشکل نشیند

***

عجب نیست خندد اگر گل به سروی

که در این چمن پای در گل نشیند

***

به‌نازم به بزم محبّت که آنجا

گدایی به شاهی مقابل نشیند

***

طبیب، از طلب در دو گیتی میاسا

کسی چون میان دو منزل، نشیند؟

 

شاعر : طبیب اصفهانی